December is voor mij van oudsher een maand met veel prikkels en diepe emoties. December gaat voornamelijk over familie en daar wringt en schuurt het bij mij op vele plekken. Vooral dit jaar.

Ik dacht dat het de laatste jaren beter ging met mijn eindejaarsstrijd , maar dat blijkt mijn oude gevoelens-vooral-wegstoppen-ding te zijn geweest. Dit jaar probeer ik in de laatste maand van het jaar dan maar te voelen wat ik voel.

Het liefste loop ik snoeihard weg van elke decemberborrel en begeef ik me op een geheimzinnige trail die eindigt op 1 januari

De decembermaand boezemt mij al decennialang angst in vanwege de overmatigheid en de sociale druk. Vanwege de veelheid aan feestelijkheden met het bijbehorende overvloedige consumeren in de vorm van kado’s kopen, dranken drinken en veel vlees verorberen. Vanwege het verplichte karakter. Het moet. Moeten met mensen waar ik doorgaans niets tot weinig mee deel.

En. In december is het altijd donker. In december is het weer altijd grijs. Witte kerst in je r…

En. Er zijn (eerder: waren) ook buitengewoon veel mensen uit mijn sociale kring - voor zover ik die heb - jarig in de decembermaand. En boogschutters vieren hun verjaardag over het algemeen uitbundig. Of niet.

Ik val in de laatste categorie.

Net voor de helft van de maand ben ik jarig en, zoals ik zojuist inleidde, vier ik al jaren mijn verjaardag niet. Is het omdat ik niet graag in het middelpunt van de belangstelling sta? Is het omdat ik hiermee de sociale druk kan beïnvloeden (lees: verminderen)? Of is het een kinderlijke angst dat niemand mijn verjaardag zou willen meevieren? Issues, issues…

Het verplicht samenkomen van familie tijdens mislukte of misvormde kerstdiners heb ik nooit zo goed begrepen. Op- en neerlopend van en naar het buffet van de plaatselijke all‑you‑can‑eat tijdens kerst al helemaal niet! Welcome to my family.

Mijn Indische familie (moeders kant) is zeer hecht en gesloten, bijna beklemmend kun je wel zeggen. Sociaal, doch niet genegen. Altijd in de buurt, doch niet intiem. Mijn familieleden zijn geen slechte mensen, integendeel, maar ik mis hechting. Door het gebrek aan intimiteit heb ik deze belangrijke sociale vaardigheid niet overerfd met als gevolg dat ik me niet volledig heb kunnen hechten aan mijn/die (?) familie. Überhaupt kunnen hechten aan mensen.

De Indische kant heeft een belangijk aandeel gehad in mijn opvoeding. Alle goede dingen zijn meegeleverd net zoals de gebreken

En dus ging ik me rond Kerstmis afzetten tegen degenen die mij lief waren. Omdat ik contact wilde, niet kreeg en zelf niet wist hoe ik dat moest doen.

En dus ga ik me rond Kerstmis afzetten tegen degenen die mij lief zijn. Omdat ik contact wil, niet krijg en zelf niet weet hoe ik dat moet doen.

Betreft de Hollandse kant (vader) heb ik nooit de kans gehad om een intieme band op te bouwen. Niet dat ik de skills had om dat te kunnen, daar heb ik net over verteld, maar ik weet dat mijn moeder vroeger nare aanvaringen heeft gehad met die West-Brabanders. Je hoorde dingen. Er werden conclusies getrokken. Kanten gekozen. En zo loyaal als een kind is aan zijn moeder, ging ik er in mee. Dus vond ik er ook wat van. Trok ik ook mijn conclusies. Koos ik haar zijde.

Later kwam ik er achter dat een aantal van hen terdege goed in staat zijn om open, oprecht en intiem te zijn. Beter te laat.

Naast al deze decemberstress heb ik jaren last gehad van SAD (Seasonal Affective Disorder) of meer populair: winterdip/winterdepressie. Erkenning hiervan, meer bewegen en extra vitamine D heeft me er gelukkig goeddeels vanaf geholpen.

Dit jaar vier ik mijn verjaardag weer niet. Soms vind ik dat sneu. Vaak vind ik er niets van. Waar ik wel wat van vind is dat er weinig mensen zijn in mijn leven waar ik echt iets mee deel. Bij die mensen wil ik zijn. Bij die mensen wil ik in december zijn.

Lonely Christmas

Desniettegenstaande is deze kerst de eerste als alleenstaande ouder. Ik betreed een nieuwe wereld. Een wereld van onze mooie dochter de 1e kerstdag bij mij en de 2e bij haar moeder. Een wereld waarin ik me vrij voel, maar ook eenzaam. En met Kerstmis mag je je natuurlijk niet echt eenzaam voelen. Echt niet. Er zijn talloze liedjes over geschreven en honderden films over geproduceerd. Alleen met kerst kan niet. Dan ben je zielig.

Toch ga ik een poging doen om me op 2e kerstdag even goed eenzaam te voelen. Omdat ik daar recht op heb. Eenzaam op mijn trailschoenen in de duinen ofzo.

Nog heel even...

Oud & Nieuw trek ik meestal wel. De gedachte dat het over een paar uur 1 januari is. Dat deze ‘nieuwe jaarsdag’ de kracht heeft om de gekte te laten verdwijnen in een landschap van eindeloos schrale katers.

Nu ik de motieven voor mijn afkeer van december beter begrijp, kan ik die misschien beïnvloeden naar een meer relaxtere en affectieve houding in deze intense maand. En dat begint met meer affectie voor mezelf. Jajaja… hou op.

Wie weet nodig ik je ooit een keer uit voor mijn verjaardag

Fijne dagen!
Ook in januari, februari, maart, april, mei… you get the point.

← Meer verhalen